Hoezo zijn alpaca's hoogsensitief?

Met z'n drieën kwamen ze op bezoek bij de alpaca's: de papa, de zoon en de dochter. "Wij hebben alle 3 autisme" zei de papa, "in combinatie met hoogbegaafdheid".

Interessant voor mij... De papa en de dochter waren superenthousiast en voerden de alpaca's uit de hand en gaven kusjes. De zoon stond erbij en keek ernaar vanop een afstand. Hij, de oudste van de 2, zag het contact niet zo zitten. We leggen hem uit dat hij niet bang hoeft te zijn, dat ze niet bijten en niks verkeerd doen maar het mocht niet baten. En dan dring ik ook niet verder aan. Als hij gewoon wil toekijken is dat ook helemaal oké.

Tegen het einde van de meet & greet gaan we samen met de alpaca's naar de stal. De zoon komt los en probeert Spikey te aaien. Spikey deinst achteruit. De zoon is verbaasd en teleurgesteld. "Waarom kan mijn zus hem wel aaien en ik niet?"
En ik leg hem uit dat Spikey voelt dat hij bang is. En dat begrijpt Spikey niet. Want een alpaca is een prooidier, hij is bang van mensen, niet omgekeerd. Dus Spikey voelt de jongen zijn angst en spiegelt, hij reageert ook angstig en denkt "Oei, die is bang, waarvoor zou dat zijn?? Ik ben op mijn hoede want ik ben de bewaker van de kudde"

De jongen kijkt mij aan en ik zie hem een klik maken. Hij stapt terug op Spikey af en deze keer blijft Spikey staan en laat zich aanraken! De jongen is blij. Spikey draait zich om en gaat drinken van de emmer water die naast een stoel staat. De jongen gaat op de stoel zitten en aait Spikey in de nek. Het ijs is nu echt gebroken! Maar het uur is helaas ook voorbij....
"Ik wil nog eens terugkomen" zegt de jongen, "en dan ga ik ze ook worteltjes voeren!"