De alpaca's en het jongetje dat bang was voor alle dieren

Zijn mama maakte een afspraak voor haar zoontje van 11 jaar met autisme. Meer wist ik niet over hem.

Ze kwamen aan aan de alpacawei en zoals altijd liet ik ze even wachten aan de poort. Vooraleer ik mensen binnenlaat in de wei, geef ik altijd eerst wat uitleg over de alpaca’s. Op deze manier weet iedereen waaraan ze zich kunnen verwachten en hoe ze zich het best gedragen naar de dieren toe.

Hij bleef enkele veilige meters van de poort verwijderd staan. Mama zei dat het een verrassing was voor hem, dit bezoekje. Een risico als je weet dat kinderen met autisme niet zo gesteld zijn op onverwachte situaties. Ze legde uit dat hij bang was van dieren en dat ze maar niets gezegd had omdat ze schrik had dat hij anders niet wilde meekomen. Ik zag zijn bedenkelijk gezicht en dacht ‘ai, als dat maar goed komt’. 

Spikey kwam naar de poort toe, zoals altijd als eerste om de mensen te begroeten. Het jongetje keek nog steeds bedenkelijk als zijn papa Spikey ging aaien. Zoals altijd stelde ik de dieren voor en legde ik duidelijk uit waaraan ze zich konden verwachten. Ze doen helemaal niets, ze spuwen niet en kunnen niet bijten, ze likken niet aan je gezicht maar Spikey kan wel aan je gezicht komen snuffelen, met zijn zachte neus, dat kriebelt gewoon een beetje. Als ik klaar was met uitleggen vroeg ik of hij binnen wilde komen. Tot mijn verbazing zei hij direct ja!

Toch een beetje aarzelend kwam hij achter mama en papa aan. Spikey kwam in actie en ging iedereen even besnuffelen, ook het jongetje, en hij giechelde want het kriebelde, die snuffelende Spikey in zijn gezicht. En dat was dat. Kennismaking geslaagd!

Als ik even later vroeg of hij hen eten wilde geven uit de hand zei hij ook meteen ja. Hij lachte vrolijk als de alpaca’s schrokkend uit zijn hand kwamen eten. Want ze zijn dol op hun voer en schrapen gretig met hun tanden het voer uit je hand, zonder te bijten! Alleen Spikey nibbelt heel zachtjes alleen met zijn lippen aan het voer en dat kriebelt een beetje. Hij vond het geweldig en kreeg er maar geen genoeg van. Nog een zakje voer!

Ondertussen stond zijn mama met grote ogen toe te kijken. Ik kan het niet geloven, zei ze tegen mij, hij is bang van alle dieren. Zelfs van onze kat thuis wil hij niks weten, hij is altijd bang dat ze hem gaat krabben of bijten.

Alpaca’s zijn magische dieren, ze hebben een heel speciale uitwerking op mensen en vooral degene met een beperking. Omgekeerd geldt trouwens hetzelfde, vooral Spikey wordt altijd erg aangetrokken tot ‘bijzondere’ kinderen. Hij is er altijd heel erg door geïntrigeerd. Ze worden extra lang en veel besnuffeld. Ze mogen meer dan iemand anders, hem aaien, knuffelen of vastpakken.

Het jongetje en zijn ouders gingen met tegenzin ;-) maar tevreden naar huis. Het was een geslaagde sessie, hij wilde zeker nog terugkomen. 

Wil je ook ervaren wat onze alpaca’s kunnen betekenen voor jou of je kind? Neem gerust contact op voor meer info. De alpaca’s en ik staan klaar voor jullie en we kijken ernaar uit om jullie te verwelkomen.

Inge